Historia szpitala

Ustroń–Zawodzie – rejon odpowiadający wymogom klimatologii lekarskiej oraz uzdrowiskowej i który cechują korzystne właściwości bioklimatyczne, duże walory krajobrazowe, rodzima solanka i wreszcie złoża borowinowe - staje się miejscem, gdzie zaczyna powstawać Dzielnica Leczniczo–Rehabilitacyjna. Na czoło szerokich założeń inwestycyjnych dotyczących tej części Ustronia wysunęła się budowa wielkiego, specjalistycznego szpitala reumatologicznego dla pacjentów z Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego. Projekt wstępny 5-kondygnacyjnego budynku szpitalnego na 363 łóżka zatwierdził 31 maja 1967 roku przewodniczący Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach Jerzy Ziętek. Prace rozpoczęły się 6 października. Stan zerowy bloku łóżkowego osiągnięto 30 września 1970 roku, a stan surowy zamknięty - 13 października 1971 roku.

Dwa lata później, 1 listopada1973 roku, kierownik Wydziału Zdrowia i Opieki Społecznej Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach dr Jan Ornowski powołuje na stanowisko zastępcy dyrektora ds. ekonomicznych Edwarda Piwkę - długoletniego pracownika służby zdrowia. Od tej daty rozpoczyna się trudny etap prac przygotowawczych do przejęcia i uruchomienia szpitala, a więc mozolne poszukiwania personelu technicznego, administracyjnego, pielęgniarskiego i wreszcie lekarskiego. Dzięki zaangażowaniu dyr. Edwarda Piwki udaje się krok za krokiem przezwyciężyć trudności pierwszego okresu i tak do pracy stają kolejno: Anna Heczko jako kierownik kancelarii (15.02.1974), mgr inż. Edward Macura jako kierownik Działu Technicznego(16.07.1974), Barbara Staniek jako kierownik Służby Pracowniczej (1.08.1974), Małgorzata Heller jako pierwsza pielęgniarka (1.08.1974), płk Stanisław Maculewicz jako inspektor BHP(15.08.1974), Jan Cięciała jako główny księgowy (1.09.1974), Maria Goliasz jako pielęgniarka bloku operacyjnego (16.10.1974), mgr Zofia Stonawska jako kierownik Działu Dokumentacji Chorych i Statystyki Medycznej (1.11.1974) oraz mgr Edward Kajzar jako kierownik apteki (1.12.1974).

1 stycznia 1975 roku nominację na stanowisko dyrektora szpitala otrzymuje z rąk wojewody katowickiego generała Jerzego Ziętka - dr n. med. Zbigniew Gburek. Jest to moment znaczący, gdyż stery przejmuje lekarz z powołania, o wysokich kwalifikacjach. Pod jego kierunkiem rozpoczyna się etap prac przygotowawczych do wykonania podstawowych zadań szpitala - niesienia fachowej pomocy cierpiącym. W atmosferze wytężonej pracy załoga oczekuje z niecierpliwością momentu uruchomienia lecznicy. Do pracy na stanowiska kierownicze zgłaszają się dalsi pracownicy. W efekcie zostaje podpisane zarządzenie nr 20/75 wojewody katowickiego w sprawie utworzenia z dniem 20 maja 1975 roku Śląskiego Szpitala Reumatologicznego w Ustroniu–Zawodziu. Na mocy tego zarządzenia Szpital podlega bezpośrednio wojewodzie, a nadzór fachowy nad nim sprawuje dyrektor Wydziału Zdrowia i Opieki Społecznej UW w Katowicach. Zakład zabezpiecza potrzeby leczenia reumatologiczno–rehabilitacyjne ludności województwa katowickiego i jest jednostką budżetową III stopnia, finansowaną z budżetu terenowego województwa katowickiego. 3 czerwca 1975 roku, w słoneczne popołudnie, przy udziale najwyższych władz woj. katowickiego, licznych przedstawicieli centralnej i terenowej administracji służby zdrowia, władz Śląskiej Akademii Medycznej, budowlańców, załogi i mieszkańców Ustronia Jerzy Ziętek dokonuje uroczystego przecięcia wstęgi, a tym samym otwarcia Śląskiego Szpitala Reumatologicznego. Ówczesny wojewoda odegrał szczególną rolę w historii Szpitala. Był inicjatorem jego powstania, zorganizował sztab ludzi, którym polecił i umożliwił zaprojektowanie i wykonanie tego obiekt w oparciu o najnowsze wzory europejskie. Nadzorował osobiście - od początku do momentu otwarcia - roboty budowlane. Szpital był ostatnią inwestycją wojewody Jerzego Ziętka przed odejściem na emeryturę.

Pierwszego pacjenta przyjęto dwa tygodnie po uroczystym otwarciu placówki. Sukcesywnie, w miarę przyjęć pacjentów, uruchomiono kolejne oddziały reumatologiczne: I - IV początkowo na zasadzie sanatoryjnej, a V-VI jako oddziały szpitalne. Ordynatorzy oddziałów zostali wyłonieni w ramach konkursu i tak: I oddział objął lek. Bogdan Keller, II - lek. Maria Bolechowska, III - lek. Ireneusz Libera, IV - dr n. med. Maciej Krzanowski, V - dyrektor Szpitala dr n. med. Zbigniew Gburek i VI - lek. Tadeusz Niwiński. Oddział chirurgii ortopedycznej uruchomiono w 1976 roku, a pierwszym ordynatorem został dr hab. n .med. Alojzjusz Smolik. 15 października 1975 roku rozpoczęła działalność Przychodnia Przyszpitalna, przeznaczona dla byłych pacjentów Szpitala oraz mieszkańców Ustronia. W 1984 roku Szpital - jako pierwsza placówka medyczna na Śląsku - został skomputeryzowany, wdrażając elektroniczną technikę obliczeniową dla sprawnego funkcjonowania poszczególnych działów i służb oraz działalności naukowej. Bazę danych zawarto na EMC „Odra-1305”, natomiast na MC „Mera-400" system „Remis” służący do ewidencji i zapisu przebiegu leczenia pacjentów. W następnych latach został wdrożony drugi system „Zabieg” dla planowania zabiegów w Zakładzie Przyrodolecznictwa. W 1985 roku rektor Śląskiej Akademii Medycznej prof .dr hab. n. med. Mieczysław Luciak powołał na bazie Szpitala Katedrę Reumatologii ŚAM z dwiema klinikami: Reumatologii i Rehabilitacji Narządów Ruchu oraz Ortopedii. Szczególne miejsce w historii Szpitala przypada jego pierwszemu dyrektorowi prof. dr hab. n. med. Zbigniewowi Gburkowi. To pod jego kierownictwem Szpital stał się szkołą reumatologów i reumoortopedów dla Śląska oraz Zagłębia. Szpital zawdzięcza Profesorowi nie tylko dobrą organizację ale także wysoki poziom usług medycznych. To dzięki niemu stal się znany w Polsce i poza jej granicami. Jego wiedza i osobiste kontakty przyczyniły się do tego, że placówka - łącząc najnowsze osiągnięcia naukowe z praktyczną diagnostyką, terapią oraz rehabilitacją - stała się jedną z wiodących jednostek w walce z chorobami reumatycznymi.

W 1986 roku, w pierwszą rocznicę śmierci wojewody Jerzego Ziętka, Śląski Szpital Reumatologiczny otrzymał sztandar oraz imię gen. J. Ziętka, a w holu na parterze wmurowano tablicę pamiątkową wraz z popiersiem patrona Szpitala.